?? انواع روشهای جهت یابی:
1- جهت یابی به وسیله ساعت مچی:

عقربه ساعت شمار را طوری به سمت خورشید بگیرید که در امتداد جهت تابش باشد یا به عبارتی سایه آن درست زیر عقربه قرار بگیرد. از مرکز ساعت به سمت ساعت 12 یک خط فرضی با نوک انگشتتان ترسیم کنید، نیم ساز زاویه بین این خط فرضی و عقربه ساعت شمار جنوب را به شما نشان خواهد داد با دانستن جنوب شما می توانید بقیه جهت ها را پیدا کنید.

2- جهت یابی بوسیله شاخص:

یک چوب را به طور عمودی در زمین فرو کنید سایه سر چوب را با یک تکه سنگ بر روی زمین علامت بزنید. پس از حدود 20 تا 30 دقیقه سایه سر چوب را که تغییر کرده علامت گذاری کنید. به وسیله خطی این دو نقطه را به یکدیگر وصل کنید. یادمان باشد که سایه از مغرب به مشرق حرکت می کند چون خورشید از شرق طلوع و در غرب غروب می کند. حال پای چپ خود را در سایه اول و پای راست خود را در سایه دوم قرار دهید در این حالت روبه روی سمت شمال است پشت سر جنوب سمت راست شرق و غرب سمت چپ شما است.


3 - مقطع درختان:

اگر مقطع درخت بریده شده ای را ببینید تعدادی دوایر متحدالمرکز مشاهده خواهید کرد. که هر یک از آنها نشانه یک سال عمر درخت می باشد. دایره های نشان دهنده عمر درخت در یک سمت به هم نزدیکتر و در سمت دیگر از هم دور خواهند شد سمتی که دوایر از هم دور خواهند شد سمت جنوب و سمتی که دوایر به هم نزدیک می شوند شمال است. (در نیمکره جنوبی عکس این پدیده صحیح است).

4-  لانه مورچه ها:

مورچه ها در هنگام خانه سازی خاک لانه خود را به سمت جنوب می ریزند تا در هنگام وزش بادهای شمال غربی خاک به لانه شان برنگردد. پس می توان نتیجه گرفت که تل خاک کنار لانه مورچه جهت جنوب را به ما نشان می دهد با دانستن جنوب بقیه جهت ها را می‌توانید پیدا کنید.

5- ذوب شدن برف ها:

چون در نیمکره شمالی آفتاب از سمت جنوب می تابد قله ها در دامنه جنوبی خود برف کمتری دارند پس سمت جنوب را به ما نشان می دهد. در زمین تخت معمولا ارتفاع برف در سمت جنوب بیشتر است. اما توجه داشته باشید که این روش به علت موقعیت های آب و هوایی گوناگون و همچنین جهت و موقعیت زمین همیشه صادق نیست.

6- پوسته درختان:

پوسته درختان در جهتی که به سمت جنوب قرار دارند به علت تابش بیشتر نور آفتاب پررنگ تر و همچنین ضخیم تر است. ضمنا" شاخه هایی از درختان که به سمت جنوب هستند پررنگ تر و با برگ های سبزتر است.

7- جهت یابی به وسیله دب اکبر:

صورت دب اکبر یا هفت برادران هفت ستاره می باشند که به شکل ملافه در آسمان قرار گرفته اند. چنانچه دو ستاره آخر یعنی لبه ملافه را در نظر بگیرید و به وسیله یک خط فرضی آنها را به هم وصل نموده و 5 برابر ادامه دهید این خط به ستاره قطب شمال می‌رسد.