روزی دانشمندی آزمایش جالبی انجام داد. او یک آکواریوم ساخت و با قراردادن دیوار شیشه ای در وسط آکواریوم ، آن را به دو بخش تقسیم کرد . در یک بخش ، ماهی بزرگی قرارداد و در بخش دیگر ، ماهی کوچکی که غذای مورد علاقه ماهی بزرگ تر بود.
ماهی کوچک تنها غذای ماهی بزرگ بود و دانشمند به او غذای دیگری نمی داد.
او برای شکار ماهی کوچک ، بارها و بارها به سویش حمله برد ولی هر بار با دیوار شیشه ای برخورد می کرد.
پس از مدتی ، ماهی بزرگ از حمله و یورش به ماهی کوچک دست برداشت . او باور کرده بود که رفتن به آن سوی آکواریوم و شکار ماهی کوچک امری محال و غیر ممکن است!
پس از آن دانشمند شیشه وسط آکواریوم را برداشت و راه ماهی بزرگ را بازگذاشت ولی دیگر هیچگاه ماهی بزرگ به ماهی کوچک حمله نکرد و به آن سوی اکواریوم نرفت، اگر چه دیوار شیشه ای دیگر وجود نداشت.
اما ماهی بزرگ در ذهنش دیواری ساخته بود که از دیوار واقعی سخت تر و بلند تر می نمود. آن دیوار ، دیوار بلند باور او بود ، باوری از ناتوانی خویش.
اولیاء گرامی - دوستان عزیز-آیا تا به حال به این فکر کرده اید که رفتار شما نسبت به فرزندتان چه باورهایی را برای ایشان می سازد.
