ياس بوي مهرباني مي‌دهد
عطر دوران جواني مي‌دهد
ياس‌ها يادآور پروانه‌اند
ياس‌ها پيغمبران خانه‌اند
ياس ما را رو به پاكي مي‌برد
رو به عشقي اشتراكي مي‌برد
ياس در هر جا نويد آشتي ست
ياس دامان سپيد آشتي ست
در شبان ما كه شد خورشيد؟ ياس!
بر لبان ما كه مي‌خنديد؟ ياس!
ياس يك شب را گل ايوان ماست
ياس تنها يك سحر مهمان ماست
بعد روي صبح پرپر مي‌شود
راهي شب‌هاي ديگر مي‌شود
ياس مثل عطر پاك نيت است
ياس استنشاق معصوميت است
ياس را آيينه‌ها رو كرده‌اند
ياس را پيغمبران بو كرده‌اند
ياس بوي حوض كوثر مي‌دهد
عطر اخلاق پيمبر مي‌دهد
حضرت زهرا دلش از ياس بود
دانه‌هاي اشكش از الماس بود
داغ عطر ياس زهرا زير ماه
مي‌چكانيد اشك حيدر را به چاه
عشق محزون علي ياس است و بس
چشم او يك چشمه الماس است و بس
اشك مي‌ريزد علي مانند رود
بر تن زهرا " گل ياس كبود "
شهدت حضرت زهرا تسليت باد