خود را در آغوش باد رها مي کنم . به دستان پر مهر سرنوشت مي سپارم . به نگاه روشن خورشيد چشم مي دوزم . به صداقت آينه ايمان مي آورم . به زلالي آب قسم مي خورم . بر بخشندگي آسمان بوسه مي زنم . و استقامت کوه را مي ستايم . صبوري سرو و سکوت آلاله را در آغوش مي گيرم

و خدايا بوسه مي زنم بر نامت که مرا آفريدي که باشم و ببينم و بگويم چقدر بزرگي